20 augustus : ik ben jarig!

Het heeft dus 4 maanden geduurd voor jullie nog eens enig nieuws van mij konden vernemen. Mijn schuld niet hoor!


Ik ga onze papa eens flink de huid vol blaffen (oei, ik blaf niet)en hem nog 1 kans geven om zijn redactiewerk beter waar te nemen; en anders krijgt em zijnen C4 zulle.


Lezen jullie hieronder wat er zoal gebeurd is en kijken jullie in de diavoorstellingen hiernaast ? er is een en ander te zien hoor. Begin maar al met de diavoorstelling 11: bezoek aan 't Kapsalhond......


Eerst wil ik ulder (Belgisch dialect voor jullie)(zie later voor deze uitleg) geruststellen; met mij is alles prima in orde hoor.

verjaardag

N'en dag of tien,veertien geleden kreeg ik al een verjaardagskaart. Ge kunt nooit raden van wie...

Jah, van madam 'prik'. Eerst wenst ze mij nen dikken proficiat en meteen herinnert ze eraan dak es moe langs kommen voor een serie prikskes. Als t'er nog zijn die op zo'n manier mij nen verjaardag willen wensen; laat maar zitten zulle!

vaccinaties en medische check up

Mijnen pa is dus mee mij d'er al naar toe gesjeest en 't was weer van datte; maar liefst twee prikken in mijn poepken want ik weeg - met slanke lijn!!!- ondertussen dus wel 8 kg zulle. De beide dierendoktoors (madam Marie van VTM TVen haren slangenman- hij is gespecialiseerd in reptielen- zeiden dat ze mij in optima forma bevinden en wensen mij volgend jaar in dezelfde conditie weer te zien. (ze mogen voor mijn part vergeten hun kaartje op te sturen zulle)Ik ben weer een dagske slappekes geweest, maar nu ist al weer over.En dat nen dag na het feest dat mijn mama voor mij georganiseerd had.




Verjaardagfeest

Kijk maar eens naar mijn verjaardagtaart. En wie d'er zoal was gekomen,kunt ge zien in de diavoorstelling 12 hiernaast. Spijtig dat de anderen niet thuis waren.

Ze waren alle twee om te lekkerder, die taartjes bedoel ik dus hé! Lientje (het buurmeisken) en haren man hadden ze gebakken (ze hebben een sjieke bakkerswinkel met hééél veel lekkere dingen in Oordegem op de grote steenweg om af te draaien naar Sint LievensHoutem en Vlierzel, zegt mijnen papa :ik zal dan eens langskomen voor de sluikreklame hé Lientje). En jawel, ik heb ook eens een klein beetje mogen proeven.

weggaan


Zoals ik in het laatste berichtje had aangekondigd, ben ik toch nog enkele keer weggegaan:

Een dagtocht in de buurt van de Scheldemeersen in Uitbergen. Daar zijn we een madam tegengekomen die 5 van mijn cavkes neefkes en nichtekes heeft. Ik ben na enig aandringen toch maar meegestapt met mijn mama hoor! 't Regende de ganse voormiddag en na de middag zijn we met Eulalieken (de moeder van Lukas, Ellen haren diksten vriend, die samen met haar in Mexico is) naar foto's gaan kijken op hunnen blog http://www.ellenverhofstadt.blogspot.com/. Eulalieken was content met de foto's en ik omdat ik uit de regen was.

Kort daarop zijn we met een plezant groepken naar de Veluwe getrokken. Ikke met mama en papa, en Prutske met Marleen (mijn meme)en Theo. Het hotel lag midden in het bos en de hondjes zijn er steeds 'van harte welkom', zoals Bongo dat zo mooi kan zeggen. Wandelen dat we daar gedaan hebben! Ik ben bijna heel de tijd zonder lies op stap geweest (voor mijn hollandse vriendjes, want die heb ik sedert kort nu ook, een lies is belgisch voor een leiband). Prutske wou altijd op kop lopen: ik heb dat gerespecteerd en zo zijn we nog dikkere vriendjes geworden. Op een van onze wandelingen zijn wij een grote, maar uitgeputte doghond tegengekomen. Hij heeft gedronken, en gedronken!Heel mijn wandelfleske was bijna leeg! En een gans pak koekjes heeft 'm binnengeslokt, en hij kon zelfs ons tempo niet meer volgen: zo uitgeput was hij. In het hotel hebben ze hem heel goed opgevangen en hebben ze de 'dierenambulance' verwittigd, want gelukkig was hij gechipt en hebben ze zo zijn baasjes kunnen terugvinden.

Hiernaast zijn er fotokes tezien van gans het weekend in een diavoorstelling 13.

Kort daarna zijn we opnieuw op wandelweekend getrokken naar Sankt Vith in de Hoge Venen. Mooie bossen en weer zonder lies op wandel geweest voor 3 dagen. Ook hiervan fotokes in diavoorstelling 14 hiernaast.

Tussendoor gingen we tweekeer naar Giulia(dat is mijn Italiaanse vriendin) haar appartement in Cadzand. Dat is in Nederland, maar niet zo heel ver van thuis hoor. Plezant is dat op het strand en in het water. Zie maar eens naar fotokes van 'Brunoke(da benne kikke)aan zee' in diavoorstelling 15 en naar 't filmken hiernaast van watergewenning'

In juli zijn Ellen en Lukas voor goed teruggekomen uit Mexico, maar 't zal hier nie goe geweest zijn,peizekik, want 4 dagen later waren ze al weer weg naar Frankrijk.

Ondertussen heeft mama een "hondenvakantie" gevonden op het

internet http://www.flexchalet.com/ en daar zijn wij voor naar Zwitserland gereden met den tutuut. 't Was weer vroeg opstaan, mijnen bench opvouwen en dan verder slapen in den auto. Leuk zacht rijden en af en toe eens de pootjes strekken en een pipieken doen. Maar op het laatste stuk vond ik da nie meer zou plezant zulle. Van in Sierre (Rhonedal) was da 20 minuten aan een stuk klimmen en draaien en keren om in Crans Montana aan te komen. We waren er tureluut van. En we vroegen aan papa om zoveel niet te draaien en te keren, maar dat ging niet zei hij? Raar, want eerst had hij thuis gezegd dat het altijd recht door was, toen mama hem vroeg langswaar hij moest rijden???Toen we daar naar toe reden zei de mama te hopen dat er nog een paar andere hondjes zouden zijn: surprise! 20 honden waren er en bijna allemaal vele groter dan ikke. Ik heb mij daar heel stoer gedragen en meestal kwamen we (de hondjes) goed met mekaar overeen. En wie niet sterk is, moet rap en slim zijn, dus als het wat te warm werd onder mijn pootjes, haastte ik mij onder de stoelen en de tafels, waar die grote loebassen niet konden komen.ook hiervan veel fotokes hiernaast in diavoorstelling 16.

Alle dagen hebben wij daar bergwandelingen gemaakt. Ik rende voor mijn mama en papa uit (niet te heel ver hoor) en keerde dan terug tot bij hen. 's Avonds was ik bek af en viel ik gelijk een blok beton in slaap terwijl het souper voor de mensen aan de gang was. Ik hoorde iedereen zeggen dat het er goed toeven was, lekker eten en rustig voor te slapen. Papa stuurde een evaluatie in met 9,5/10. En een van de komende jaren keren we er zeker nog eens terug.

Jullie lazen daarnet dat ik nu ook hollandse vriendjes heb: het gaat hier over Debbie, Frank en hun hond(je) Max. Ook zij waren in het chalet in Crans Montana. Samen met heel veel andere hollanders (wel een stuk of 40) en een beetje Vlamingen die volgens de hollanders "Belgisch" spreken, waren ze heel lief voor mij en voor de andere hondjes. En weet, alleen wie de dieren graag ziet, ziet ook de mensen graag.

Hopelijk duurt het niet zolang voor het volgende berichtje op mijn blogske komt, misschien kort nadat we terug zijn van Frankrijk; we gaan naar La Vendéé, in het zuiden van Bretagne. Weerom gaan wandelen, maar ook fietsen, want papa heeft speciaal voor mij een stevige mand aan zijn fiets laten maken.En Ellen en Evi gaan ook mee!!!!

ik zal gauw nog iets in jullie oor fluisteren: "Papa heeft beloofd om snel nadat we terug zijn een nieuw blogberichtje te sturen" sssstttt!!!! sssstttt!!!! sssstttt!!!!

eindelijk terug wat nieuws

Amaai zeg,
vandaag ben ik 8 maanden geworden,
en ik had al zo dikwijls tegen mijnen papa gezegd dat het lang geleden was dat ik nog eens van mijn vriendekes gehoord had dat ik mooi op de fotookes sta.

't is dus 3 maand geleden dat er via mijn blogske nog ens iets te lezen stondover mijn evolutie. Niet dat er in die drie maand niets noemenswaardig is gebeurd hoor, in tegendeel!

Begin al maar eens met naar de meest recente foto hieronder te kijken, en vergelijk eens (als ge goesting hebt hé) met de vorige van januari. (er is ook een nieuwe diavoorstelling hiernaast in de rechter kolom!)

Goed laat ons maar bij het begin en het belangrijkste beginnen; ik ben heel gezond en dus fel gegroeid en dus ook zwaarder geworden. Om precies te zijn 6,4 kg weeg ik nu. En toch zeggen heel wat mensen dat ik magertjes ben. Maw ik ben sterk en super fit en hééééél sportief.
Vroeger is er een periode geweest dat ik mij een beetje (veel) liet trekken om te eten. Men heeft aan mijn mama verteld dat dit cavkes manieren zijn, en dus is zij gestopt met achter mij aan te lopen met een lepeltje voer.
Er is in de beestjeswinkel in Aalst (Zoomart) ne keer en madam gekomen (de honden-fluisteraarster Hilde Quisquater) die in volle winkel en met heel veel andere mensen erbij heel heel hard moest lachen met wat mijn mama deed en luidkeels zei dat ze hééél goe bezig was! Ze bedoelde natuurlijk dat mama er maar beter direct mee stopte en mij desnoods enkele dagen liet hongeren.

Hela, hela, dachtekik bijmijneigenzichzelf, waar moeit die zich mee, mijnen papa wou naar hier komen voor een sessie 'trekken aan de leiband' (wat ik ook al overdreven vond voor zo'n klein beetje af en toe mijn goestingske willen doen). Ze gaf papa wel een tip : geef uwen Bruno eens een stukske voeding van Duck. Dat is diepgevroren natuurlijke voeding die de hondjes heel graag hebben in net niet ontdooide toestand.

Als ge mijnen papa kent dan kunt ge raden dat hij meteen drie pakken (van 1 kg) kocht. Elk van die pakken is verdeeld in schijfjes van 100gr en dus eenvoudig te verdelen (proportioneren noemen ze dat in geleerde taal).

Maar allee, ik lust die Duckske wel super graag hoor en dus is mijn eetgoesting er flink op vooruit gegaan en dus ook mijn gewicht hé.

kijk maar eens naar mijn groeicurve via de onderstaande link.
http://www.myhillspuppy.com/Interactive-Growth-Chart.aspx?UserID=170023&PetID=6c8951c5-0a59-45c0-b14d-4d047bd88fc9&ReturnURL=%2fInteractive-Growth-Chart.aspx
Zoals ge ziet blijf ik mooi midden in de vork van mijn ras en soortgenootjes en bij ideaal gewicht staat er "Ribben niet zichtbaar, maar makkelijk te voelen". En da bennekik hé!

Natuurlijk is er in de eerste drie maanden van 2009 ook nog heel veel anders gebeurd.
Mijnen mama en papa gingen voor 10 dagen naar Zwitserland. Ik verhuisde met hebben en goed naar mijn meme Marleen in Impe. Bang dat ze waren dat ik ging treuren; maar helemaal niets van aan hoor! Marleen en haar zoon Jonathan hebben mij samen met hun hondje Prutsken heel goe verzorgd en ik voelde mij daar dan ook super goe thuis. Ik ravotte met Prutske, mocht van Marleentje mee naar haar familie waar ik van schootje naar schootje ging, en dus heel veel succes had.
Ik had dan ook mijn beste beentje voorgezet en omdat mijn pootje zoveel pijn deed dat ik niet langer kon spelletjes doen met Prutsken , is Marleentje met mij naar de dierenarts gegaan in Lede. Een overbelasting was het verdict: ik moest pilletjes pakken en rusten (hoe doet ge dat?). Op de koop toe had ik van al dat lopen in de tuin (met mijn bek open) een verkoudheid in mijn keel en dus nog meer pilletjes. En telefoneren dat ze gedaan hebben van in Zwitserland. Zij vertelden dat ze mij heel erg misten, terwijl ik zalig naast mijn meme lag en Prutske aan de andere kant; de zetel was haast te klein.
Ik wil met deze Marleen uitroepen als Super Meme en haar bedanken met een heel warme lik en de belofte dat ik zeker nog veel bij haar terugkom.
Ik was nog maar goed en wel weer thuis of mijnen papa nam mij op een avond weer mee naar die madam Marie; ja die van de prikskes in mijn billeken! En 't was toch wel weer van da zekers! Ik hoorde de papa zeggen dat ik mee mocht op het einde van de maand naar Oostenrijk en dus moest ik een spuitje krijgen tegen hondsdolheid(rabiës noemt dat ik geleerde taal). Enfin, ik kreeg er ook een mooie blauwe penning bij die ik moet dragen als ik in 't buitenland ben. Kijk maar eens op de foto's van Huben (Hoeben).
't Was daar plezant zeg: ik mocht eerst nen gansen dag met de mama achteraan in den auto zitten. Braaf dat ik was!
Ge zou voor minder met al die aandacht. En de papa maar rijden; hij vroeg een kepieke omdat hij zich onzen chauffeur vond, hihi.
En dan werd het nog vele plezanter: ze hadden mijnen bench om 4 uur 's morgens in Aalst opgeplooid (ik probeerde dat nog tegen te houden door er weer gaan in te zitten) en nu stelde papa dien bench toch wel op hun slaapkamer en mocht ik dus de ganse tijd bij hen op de kamer slapen. Leve nog veel vakantie!
En weet ge wat het daar deed? SNEEUWEN!!!!
Tof jong: eerst ravotten met een goed lekker winterfrakske aan en vaseline aan mijn pootjes, en als we thuis kwamen en lekker warm voetbadje (ook mijnen buik, staart en flos werden opgewarmd). Ge zoudt voor minder meegaan naar Oostenrijk hé. Ik heb gehoord dat ze met Kerstmis teruggaan samen met Evi,Ellen,Jeanien en Meme Marleen (hun mannekes gaan natuurlijk ook mee). O ja,'k zou Eulalieken nog vergeten! Joepie, laat het maar sneeuwen hé!

Ik zei dus dat ik sportief ben; da komt omdat mijnen papa bijna alle dagen samen met mij gaat wandelen; en als mijn mama thuis is gaan wij ons drie in Dendermonde op de Scheldedijk stap-pen tot aan de Rust. Dat is een tof cafeken waar dat er voor mij ook wel iets scheef te slaan valt.

En over dat trekken aan de leiband gesproken: dat was toch wel wreed overdreven hoor: ik heb mij een beteke aangepast, en de papa heeft ook goed geluisterd, want 't is gedaan met stoppen en naar de andere kant stappen omdat ik efkes sneller ergens wilde zijn. Als ik ietske te snel wil, trekt hij mij even terug en dan gaat de lies weer los; ik heb gesnapt dat die losse lies is wat hij graag heeft, dus gedraag ik mij daar een beetje naar. Als beloning mag ik in het parksen aan de lange (5m) lies, en waar er geen verkeer komt mag ik zelfs zonder lies lopen, wat ik zo plezant vind dat ik eigenlijk heel de tijd tussen de mama en de papa blijf meestappen.

In de komende weken staan er heel wat uitstapkes op het programma; zondag 26/04 is er de lentewandeling van de 25-100, het lange weekend van 1/2/3 mei gaan wij samen met Meme Marleen,Theo en Prutsken naar een Bongohotel op de Veluwe dat als reklaam heeft 'Hondjes welkom'. Dat belooft goed te zijn hé? Ik vertel daar later wel over. En van 14 tot 17 mei gaan we samen met al de mensen van de 25-100 naar de Hoge Venen voor een wandelweekend.

Om vandaag af te sluiten (ge ziet wat daar van komt als ge te lang wacht om een blogberichtje te plaatsten, zo'n lange nieuwsbrief) wil ik nog vermelden dat ik op mijn 8 maanden stilletjes aan een grote jongen aan het worden ben. Ik krijg zo van die speciale kriebels in mijn buikje en dan ga ik wel eens op mijn kussen rijden (verstaat ge?). En sedert een weekje hef ik al eens mijnen achterste poot om te plassen.
Misschien is het daardoor wel dat die momenteel een beetje verrokken is en dus pijn doet. Wij hebben dat gisteren al wandelen ondervonden: allee, ik toch en ik heb dat duidelijk gemaakt door op een bepaald moment op mijnen poep te gaan zitten en te weigeren nog verder mee te stappen en alla cavkes een tijken eens goe te janken om te laten horen dat het zeer deed. Mijn mama en papa hebben mij dan om beurt gedragen. Ik zal vandaag mij kalm houden en dan zien we wel, als ik maar ni weer naar madam 'prik' moet hé!!!
Nen dikke lik aan al mijn lezerkes en voor Mexico hasta la vista. Ook voor mijnen pepe daar hé.

24 januari 2009 : Brunoke 5 maand

onze Bruno op dit moment en hierboven een volgroeide Ruby

op vraag van velen geven wij hieronder 'ras info' over onzen Bruno:

ALGEMEEN

De Cavalier King Charles spaniël is een gezelschapshondje. Officieel ondergebracht in de 9de FCI groep, hoort hij thuis bij poedels, pekinezen en maltesertjes.
Onze cavalier is echter ook een spaniël, dat is een jachthond. Jachthonden genieten de reputatie van een enorme ‘will to please’ te hebben. Ze doen voortdurend inspanningen om het de mens naar de zin te maken.
De combinatie van beide soorten honden, leidt uiteindelijk tot een gezellig, vrolijk en sportief wezentje. Een hondje dat weinig eisen stelt, maar dat je veel te bieden heeft.

Een cavaliertje is een zalig hondje, op voorwaarde dat hij alles krijgt wat hij nodig heeft. En dat is heel wat.
Het begint eigenlijk al van voor hij geboren wordt. Als zijn mama een hondje is dat met liefde behandeld wordt, gedurende haar dracht niet onder stress staat en alle zorgen krijgt die ze nodig heeft, dan maakt hij al een goede start.
Kan hij daarna opgroeien in een omgeving die stimulerend werkt op zijn ontwikkeling, betekent dat de grondslag voor zijn karaktervorming. Gedurende de weken dat hij bij de fokker verblijft, wordt bepaald of hij angstig en nerveus zal zijn. Als hij met allerlei situaties geconfronteerd wordt en op de juiste manier begeleid in de ervaring ervan, dan is die kans klein.
Komt hij daarna bij baasjes terecht, die zich goed voorbereid hebben op zijn komst en consequent zijn in de opvoeding, dan is de kans reeël dat hij zich ontwikkelt tot een ‘echte’ cavalier.Een hondje zoals het in de boekjes beschreven staat.

Omgang met andere hondjes:

Met andere honden kan hij prima overweg, of ze nu groot of klein zijn, maakt voor hem niet zoveel uit. Rasgenootjes hebben desondanks toch altijd een pootje voor. Cavaliertjes lijken er wel voor geschapen te zijn om met meerderen samen te leven. Met z’n tweeën zijn ze al heel gelukkig, maar een derde, vierde of vijfde is ook geen probleem. Zelfs als ze bij fokkers in grote aantallen samen leven, zijn er bijna nooit problemen.

Wil je met hem sporten?

Ook als dit tot je wensen behoort, kan je bij de cavalier aan het juiste adres zijn. Hij is een sportief hondje. Als hij erop getraind is, kan hij lange wandelingen aan, zelf zul je zeker eerder moe worden dan je hondje.Je kan ook een gehoorzaamheidsopleiding met hem volgen. We kennen een aantal cavaliers die hun brevet haalden en nu in programma 1 en 2 spelen. Leuk om zien tussen hoofdzakelijk herdershonden!

Verliest hij veel haar?

Een veel gestelde vraag, waarop we bevestigend moeten antwoorden. Als je een cavalier in huis haalt, zul je altijd haren vinden op de grond en op het vloerkleed. Door hem elke dag een flinke borstelbeurt te geven kan je dit beperken, maar ‘haarvrij’ zal je woning nooit meer zijn!

Besluit

De Cavalier King Charles spaniël is een zeer veelzijdig hondje. Hij is relatief klein van gestalte, maar moet niet onderdoen voor grotere rassen wat sportiviteit betreft. Hij voelt zich zowel in een druk gezin, als in een rustige omgeving, op zijn plaats.

nieuwsberichten

we beginnen dit verslagsken met een aantal berichten:





mijnen papa heeft geprobeerd mij te meten en this are the results off this :


- hoogte grond tot schouders = 28 cm (in week 11 was dat 21 cm)


- lengte smuitje tot poep = 44 cm (in week 11 was dat 39 cm)





- gewicht = 4,4 kg (zie mijn groeicurve op http://www.myhillspuppy.com/Interactive-Growth-Chart.aspx?UserID=170023&PetID=6c8951c5-0a59-45c0-b14d-4d047bd88fc9&ReturnURL=%2fInteractive-Growth-Chart.aspx

Beste wensen voor 2009

Mens , wat is het al lang geleden dat wij nog iets van ons lieten horen hé!

"Wegens te druk", zegt mijnen papa. Wat hij daarmee wil zeggen wetekik nie zulle; voor mijn part is het de voorbije weken nie anders geweest dan tevoren.

Alhoewel, ik heb den 17den weer 2 prikken in mijn billeken gehad. Die Marie heb ik nu wel door zulle! Elke keer dak da madam zie ist van da. "A mijn zoeteken" en na even bepotelen is ze daar mee haar naaldwerk! Ze heeft nu wel verteld dat de vaccinaties allemaal gedaan zijn. 't zou te mooi zijn om waar te zijn, want als wij buiten 'Vlaanderen' zouden gaan, moet ik een maand van tevoren nog één prikje krijgen tegen Rabies(ne slimmen naam voor hondsdolheid). Maar ik bennekik niet dol hoor, alleen soms een beetje veel uitgelaten, maar na een uurke is dat wel over; moeten ze daarvoor dan weer piekje geven. Ik ben daar elke keer een dagske nie goe van hé!

Aja, we gaan dus samen echt wel weg ze. Op Kerstavond was er bezoek en....

oei , eerst moet ik iets anders vertellen:

Ik heb er een nieuw vriendeken bij ,eigenlijk 2, maar ik begin met tante Ellen.

Ge weet of misschien ook niet dat ik 2 tantekes heb; Evi en Ellen. Van Evi en haar vriend Dirk hebben we al eens gesproken en beeldekes getoond op haar appartement (da is zo nen hoge stenen berg met gaten waarin mensen en die kat, Floris, leven).

Maar tante Ellen die was in Mexico (lees daarover op http://ellenverhofstadt.blogspot.com/) en den 23ste is zij samen met vriend Lukas in zo nen grote vogel van ginder naar hier gevlogen. Zij heeft het wel voor mij (allee da peins ik toch) want zij is nen echte speelkameraad. De Lukas een ietsiepietsie minder, maar dienen heeft zo nen groten baard om eens aan te bijten!!!.

Awel, nu da ge mee zijt, op Kerstavond is Ellen, Lukas en mamalukas, Evi en Dirk en ook de mama van mijnen papa bij ons komen eten. Plezant dat da was. Van 't een schootje op 't ander; alsmaar snoepekes en..... ook pakskes; en ook voor mij:van die lekkere tandenborstels om op te knabbelen.

Ik ben er ook in gelukt om de meme voor mij te winnen. zie maar:

En nu dus over dat weggaan; wij hebben van Ellen, Lukas en mamalukas een Bongoboekske 'honden welkom 2009' gekregen. Dus papa, mama en ikke gaan in 2009 op hotel: de papa vond al direkt zijn goesting; de Hoge Veluwe in Holland! Aaijaaijaai, daar komt mijn extraprikje er aan!Doeme toch, als ze nu eens Vlaanderen en Nederland samenbrachten, dan moedekik geen extraprik krijgen!

Nog iets over mijn 2de nieuw vriendje(eigenlijk vriendinneken): Prutsken is de naam. Zij is het hondje van Marleen en Theo die in Impe (Lede) wonen. Wij zijn daar op bezoek gegaan. De verstandhouding tussen mij en Prutske is even goed als tussen mijnen papa en mama en hun vrienden Marleen en Theo. Ik mag daar zoveel op vakantie gaan als dakik wil. Tof hé!!!!

Ge ziet, d'er is toch wel het een en ander om over te vertellen na een paar weken.

Oefeninkskes

Wilt ge ook nog iets weten over mijn oefeninkskes met de papa?

Eerst een primeur: de mama heeft mij 'pootje geven' aangeleerd en nu snap ik waar da goe voor is; elk pootje levert een aaiken en vooral een snoepje op. Had ik maar meer pootjes héééé !!!!

Bij onze dagelijkse wandeling stap ik (meestal) zonder trekken aan de lies mee; maar er is meer.... Als wij een straat oversteken, zegt mijnen papa altijd 'wachten' en dan heeft hij mij geleerd dat ik naast hem op mijn poep moet gaan zitten en wachten tot hij zegt "ja" om samen met hem snel de straat over te steken. Dat kunstje had ik snel onder de knie, vooral omdat ik van mijn wild entoesiaste papa aan de overkant van de straat telkens een snoepje krijg.

Het slapen in de bench is een echt succes geworden. Ik slaap van half elf 's avonds tot 's morgens rond acht uur, half negen in één stuk zonder ook maar iets in mijn nestje gedaan te hebben van pipi of kaka. En ook blijf ik daar stilletjes genieten van de warmte van mijn kersenpitten kussen-tje, ook als zij overdag efkes weg moeten voor boodschapskes te doen, want dan vind ik in mijn benchske verrassingskes; snoepjes, een nieuw beentje om op te knabbelen, een speeltje....

Door die nachten in de bench heb ik ook geleerd om zindelijk te worden. Ik heb ook gesnapt hoe blij mijn mama en papa zijn dat ik buiten ga voor pipi of kaka. Tot vorige week droegen zij mij buiten, maar ik ben ik geen beebeeken meer hé: ik stap zelf mee naar buiten, ofwel omdat het mij gevraagd wordt, maar ook al omdat ik hen toon dat ik wel eens efkes buiten zou willen(eens aan het terrasvenster gaan kijken en dan naar de achterdeur gaan betekent 'pipi doen', voor nen kaka eens naar hen toeschuiven op mijnen poep, zodat ik ook mijn anaalkliertjes al meteen activeer). Op een raar accidentje niet te na gesproken, mogen wij zeggen dat ik op 4 maanden zo goed als zindelijk ben.

Jaja, ik ben dus van 24 december 4 maand geworden. Omdat het zo koud was, en vooral omdat ik zo gegroeid ben, kreeg ik een spiksplinternieuwe wintervest (met kaweetje erin) en een groter harnasje om te gaan wandelen. Kijk maar op ' t fotoken. En na nieuwjaar ben ik ook aan een nieuw reistasje toe, wegens te klein geworden.

Het is er dan toch van gekomen om dat grafiekske met mijn groeicurve in ons blogske in te lassen. Als jullie onderstaande link aanklikken zien jullie mijn evolutie.

http://www.myhillspuppy.com/Interactive-Growth-Chart.aspx?UserID=170023&PetID=6c8951c5-0a59-45c0-b14d-4d047bd88fc9&ReturnURL=%2fInteractive-Growth-Chart.aspx
Ik hoor dus thuis bij de kleine hondjes die volwassen tussen de 5 en de 10 kg zullen wegen. Zoals jullie zien volg ik mooi in het midden het ideale gewicht. We gaan ons best doen om dat zo te houden.

Terug naar het blogsken : in de diavoorstelling in de rechter bladhelft (diavoorstelling :Bruno 4 maanden) een reeks nieuwe prentjes.