Ik ga onze papa eens flink de huid vol blaffen (oei, ik blaf niet)en hem nog 1 kans geven om zijn redactiewerk beter waar te nemen; en anders krijgt em zijnen C4 zulle.
Lezen jullie hieronder wat er zoal gebeurd is en kijken jullie in de diavoorstellingen hiernaast ? er is een en ander te zien hoor. Begin maar al met de diavoorstelling 11: bezoek aan 't Kapsalhond......
Eerst wil ik ulder (Belgisch dialect voor jullie)(zie later voor deze uitleg) geruststellen; met mij is alles prima in orde hoor.
verjaardag
N'en dag of tien,veertien geleden kreeg ik al een verjaardagskaart. Ge kunt nooit raden van wie...
Jah, van madam 'prik'. Eerst wenst ze mij nen dikken proficiat en meteen herinnert ze eraan dak es moe langs kommen voor een serie prikskes. Als t'er nog zijn die op zo'n manier mij nen verjaardag willen wensen; laat maar zitten zulle!
vaccinaties en medische check up
Mijnen pa is dus mee mij d'er al naar toe gesjeest en 't was weer van datte; maar liefst twee prikken in mijn poepken want ik weeg - met slanke lijn!!!- ondertussen dus wel 8 kg zulle. De beide dierendoktoors (madam Marie van VTM TVen haren slangenman- hij is gespecialiseerd in reptielen- zeiden dat ze mij in optima forma bevinden en wensen mij volgend jaar in dezelfde conditie weer te zien. (ze mogen voor mijn part vergeten hun kaartje op te sturen zulle)Ik ben weer een dagske slappekes geweest, maar nu ist al weer over.En dat nen dag na het feest dat mijn mama voor mij georganiseerd had.
Verjaardagfeest
Kijk maar eens naar mijn verjaardagtaart. En wie d'er zoal was gekomen,kunt ge zien in de diavoorstelling 12 hiernaast. Spijtig dat de anderen niet thuis waren.
Ze waren alle twee om te lekkerder, die taartjes bedoel ik dus hé! Lientje (het buurmeisken) en haren man hadden ze gebakken (ze hebben een sjieke bakkerswinkel met hééél veel lekkere dingen in Oordegem op de grote steenweg om af te draaien naar Sint LievensHoutem en Vlierzel, zegt mijnen papa :ik zal dan eens langskomen voor de sluikreklame hé Lientje). En jawel, ik heb ook eens een klein beetje mogen proeven.
weggaan
Zoals ik in het laatste berichtje had aangekondigd, ben ik toch nog enkele keer weggegaan:
Een dagtocht in de buurt van de Scheldemeersen in Uitbergen. Daar zijn we een madam tegengekomen die 5 van mijn cavkes neefkes en nichtekes heeft. Ik ben na enig aandringen toch maar meegestapt met mijn mama hoor! 't Regende de ganse voormiddag en na de middag zijn we met Eulalieken (de moeder van Lukas, Ellen haren diksten vriend, die samen met haar in Mexico is) naar foto's gaan kijken op hunnen blog http://www.ellenverhofstadt.blogspot.com/. Eulalieken was content met de foto's en ik omdat ik uit de regen was.
Kort daarop zijn we met een plezant groepken naar de Veluwe getrokken. Ikke met mama en papa, en Prutske met Marleen (mijn meme)en Theo. Het hotel lag midden in het bos en de hondjes zijn er steeds 'van harte welkom', zoals Bongo dat zo mooi kan zeggen. Wandelen dat we daar gedaan hebben! Ik ben bijna heel de tijd zonder lies op stap geweest (voor mijn hollandse vriendjes, want die heb ik sedert kort nu ook, een lies is belgisch voor een leiband). Prutske wou altijd op kop lopen: ik heb dat gerespecteerd en zo zijn we nog dikkere vriendjes geworden. Op een van onze 
wandelingen zijn wij een grote, maar uitgeputte doghond tegengekomen. Hij heeft gedronken, en gedronken!Heel mijn wandelfleske was bijna leeg! En een gans pak koekjes heeft 'm binnengeslokt, en hij kon zelfs ons tempo niet meer volgen: zo uitgeput was hij. In het hotel hebben ze hem heel goed opgevangen en hebben ze de 'dierenambulance' verwittigd, want gelukkig was hij gechipt en hebben ze zo zijn baasjes kunnen terugvinden.
Hiernaast zijn er fotokes tezien van gans het weekend in een diavoorstelling 13.
Kort daarna zijn we opnieuw op wandelweekend getrokken naar Sankt 
Vith in de Hoge Venen. Mooie bossen en weer zonder lies op wandel geweest voor 3 dagen. Ook hiervan fotokes in diavoorstelling 14 hiernaast.
Tussendoor gingen we tweekeer naar Giulia(dat is mijn Italiaanse vriendin) haar appartement in Cadzand. Dat is in Nederland, maar niet zo heel ver van thuis hoor. Plezant is dat op het strand en in het water. Zie maar eens naar fotokes van 'Brunoke(da benne kikke)aan zee' in diavoorstelling 15 en naar 't filmken hiernaast van watergewenning'
In juli zijn Ellen en Lukas voor goed teruggekomen uit Mexico, maar 't zal hier nie goe geweest zijn,peizekik, want 4 dagen later waren ze al weer weg naar Frankrijk.
Ondertussen heeft mama een "hondenvakantie" gevonden op het 
internet http://www.flexchalet.com/ en daar zijn wij voor naar Zwitserland gereden met den tutuut. 't Was weer vroeg opstaan, mijnen bench opvouwen en dan verder slapen in den auto. Leuk zacht rijden en af en toe eens de pootjes strekken en een pipieken doen. Maar op het laatste stuk vond ik da nie meer zou plezant zulle. Van in Sierre (Rhonedal) was da 20 minuten aan een stuk klimmen en draaien en keren om in Crans Montana aan te komen. We waren er tureluut van. En we vroegen aan papa om zoveel niet te draaien en te keren, maar dat ging niet zei hij? Raar, want eerst had hij thuis gezegd dat het altijd recht door was, toen mama hem vroeg langswaar hij moest rijden???Toen we daar naar toe reden zei de mama te hopen dat er nog een paar andere hondjes zouden zijn: surprise! 20 honden waren er en bijna allemaal vele groter dan ikke. Ik heb mij daar heel stoer gedragen en meestal kwamen we (de hondjes) goed met mekaar overeen. En wie niet sterk is, moet rap en slim zijn, dus als het wat te warm werd onder mijn pootjes, haastte ik mij onder de stoelen en de tafels, waar die grote loebassen niet konden komen.ook hiervan veel fotokes hiernaast in diavoorstelling 16.
Alle dagen hebben wij daar bergwandelingen gemaakt. Ik rende voor mijn mama en papa uit (niet te heel ver hoor) en keerde dan terug tot bij hen. 's Avonds was ik bek af en viel ik gelijk een blok beton in slaap terwijl het souper voor de mensen aan de gang was. Ik hoorde iedereen zeggen dat het er goed toeven was, lekker eten en rustig voor te slapen. Papa stuurde een evaluatie in met 9,5/10. En een van de komende jaren keren we er zeker nog eens terug.
Jullie lazen daarnet dat ik nu ook hollandse vriendjes heb: het gaat hier over Debbie, Frank en hun hond(je) Max. Ook zij waren in het chalet in Crans Montana. Samen met heel veel andere hollanders (wel een stuk of 40) en een beetje Vlamingen die volgens de hollanders "Belgisch" spreken, waren ze heel lief voor mij en voor de andere hondjes. En weet, alleen wie de dieren graag ziet, ziet ook de mensen graag.
Hopelijk duurt het niet zolang voor het volgende berichtje op mijn blogske komt, misschien kort nadat we terug zijn van Frankrijk; we gaan naar La Vendéé, in het zuiden van Bretagne. Weerom gaan wandelen, maar ook fietsen, want papa heeft speciaal voor mij een stevige mand aan zijn fiets laten maken.En Ellen en Evi gaan ook mee!!!!
ik zal gauw nog iets in jullie oor fluisteren: "Papa heeft beloofd om snel nadat we terug zijn een nieuw blogberichtje te sturen" sssstttt!!!! sssstttt!!!! sssstttt!!!!
